Πύρινη λαίλαπα, ένας ιδιότυπος πόλεμος...

Το καλοκαίρι του 2007, συνέβη μία από τις μεγαλύτερες φυσικές καταστροφές στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας αλλά δυστυχώς οι μνήμες μας είναι μικρές. Εκτεταμένες οι πυρκαγιές σε πολλά μέρη της χώρας και φέτος. Μια από τις μεγαλύτερες και στην Βόρεια Εύβοια που ακόμα καίει. Οι μάχες των πυροσβεστών, υπεράνθρωπες, νυχθημερόν, ακούραστοι στο καθήκον.

Το ύψος των καταστροφών… ανυπολόγιστο, ανεπανόρθωτο…
Ο συνδυασμός ενός θερμού χειμώνα, οι λίγες βροχοπτώσεις και ένα ιδιαίτερα θερμό καλοκαίρι, υποβοηθούμενο από την σημαντική ενίσχυση των ανέμων αποτελούν τον σημαντικότερο παράγοντα έξαρσης των πυρκαγιών.

Στις κατά τόπους αυτές μάχες και μερικοί από εμάς, εθελοντές της Πολιτικής Προστασίας, ανώνυμα, ανιδιοτελώς και με ιδιαίτερο πάθος να σώσουμε ότι και όπως μπορούμε σε αυτόν τον τόπο. Μια ιδιαίτερη μορφή συσπείρωσης ανθρώπων μπροστά στο μαινόμενο αυτό φαινόμενο της φωτιάς. Οι δράστες αρκετοί… άνθρωποι από κακία και μένος να καταστρέψουν..., άνθρωποι από αμέλεια και απερισκεψία..., φυσικά φαινόμενα αλλά και η ίδια η κακοσυντηρημένη τεχνολογία αρκετές φορές.
Χρέος μας… ότι αναλογεί στον καθένα μας προκειμένου να έχουμε λιγότερες πυρκαγιές και περισσότερο πράσινο! Μια απλή χαρτοκόπη περιμετρικά από τις περιουσίες μας, η πιστή τήρηση των οδηγιών της πυροσβεστικής υπηρεσίας και της πολιτικής προστασίας, κάποιες από τις ενέργειες οι οποίες κάθε καλοκαίρι είναι υποχρέωση όλων μας.

Όλοι μαζί μπορούμε… ο καθένας μας έχει μερίδιο ευθύνης… ας πράξουμε κατά συνείδηση…